چنین خواست مردوک تا در جهان * به شاهی رسد کورش مهربان

 

 

منم کوروش و پادشاه جهان * به شاهی من شادمان مردمان

 

 

پرستش به فرمانم ازاد شد * معابد دگر باره اباد شد

 

 

به گیتی هر انکس نشیند به تخت * از او داد این را نه از کار بخت

 

 

ز نو ساختم شهر ویرانه را * سپس خانه دادم به اواره ها

 

 

چو روزی مرا عمر پایان رسید * زمانی که جان از تنم پرکشید